Spataderen en aarden

Benen met spataderen hebben het moeilijk met 30+ graden. Ze mogen (vaak) niet gelucht of gezien worden en ze doen pijn.

Aarden helpt de doorbloeding verbeteren, waardoor na verloop van tijd de klachten minder worden.
De klachten die voorkomen bij spataderen zijn serieus en vervelend: zware, vermoeide en vaak warme benen, jeuk, een gespannen gevoel, krampen, een trekkende of stekende pijn in de kuiten, trillingen in de benen, vocht rond de enkels of aan het onderbeen, huiduitslag en verkleuring of verharding van de huid en ontstekingsklachten.

De oorzaken voor het ontstaan van spataderen wordt meestal geweten aan familiaire aanleg, hormonale klachten, lang achter elkaar staan.
Leefstijl heeft ook invloed, zoals te weinig beweging en bewerkte voeding, alcohol gebruik, suiker en cafeïne.

Met blote voeten in koud zeewater is verfrissend met de warmte en het is niet de enige oplossing om pijnklachten te verminderen.

Aarden helpt enerzijds de doorbloeding verbeteren, anderzijds helpt het ontstekingsklachten en pijn te verminderen.

Zodra je gaat aarden gaan rode bloedlichaampjes sneller stromen. Ze klonteren minder samen en krijgen meer bewegingsruimte.

De natuurlijke staat van zijn is voor mens en dier fysiek in contact zijn met de aarde. De helende energie van de aarde stroomt - in de vorm van elektronen - door het lichaam.
De elektrische balans herstelt. Alle cellen nemen daardoor beter voedingsstoffen op en kunnen afvalstoffen beter loslaten.

Plus, de elektronen van de aarde zijn meteen inzetbaar om ontstekingsreacties te verminderen.

Het lichaam raakt doorvoed met de juiste voedingsstoffen en na enige tijd herstelt ook de hormoonhuishouding.

Aarden ondersteunt de gezondheid en hoort bij een gezonde leefstijl.

De ervaring van Roland, uit het boek  “Earthing, je lichaam aarden”:
‘Mijn voeten waren op sommige plekken tot aan de enkels bijna zwart, vooral op de wreef. De aderen werden kleiner en de doorbloeding was niet erg goed. Ik had erg koude voeten en ik had er niet zoveel gevoel in als ik rondliep. (…)
Toen hoorde ik over aarden. Ik schafte een aardingsmatje aan en op een zondagmiddag probeerde ik het voor het eerst uit. Ik ging er ongeveer twintig minuten op liggen terwijl ik televisie keek. Het had nooit pijn gedaan, maar nu deed het ontzettend zeer. Mijn voeten begonnen helemaal te verkrampen. Ik sprong op en zei “Genoeg, dit doe ik niet.”

De dag daarop sprak ik Clint Ober (ontdekker van binnenshuis aarden) en ik vertelde hem van de pijn. Hij wees mij erop dat mijn ervaring niet ongebruikelijk was en heel waarschijnlijk deel uitmaakte van een beginnende genezing. Dus besloot ik om ermee door te gaan. Binnen twee dagen was de pijn weg. Daarvoor in de plaats kreeg ik ongeveer drie weken lang tintelingen in mijn voeten. Vervolgens merkte ik dat mijn voeten lichter van kleur werden. Ik dacht bij mezelf dat dit onmogelijk was. (…) voorheen waren mijn voeten erg droog, ze sprongen open en bloedden soms. Dan ontstonden er zweren. Allemaal het gevolg van een slechte doorbloeding. Geleidelijk werden mijn voetzolen zachter. Het openspringen en bloeden hielden op. Deze verbeteringen traden in twee maanden op. (…) Na vijf maanden waren mijn voeten helemaal opgelicht van kleur. Beide voeten.”